Πού είναι λοιπόν το βόειο κρέας; Η σύνοδος κορυφής παρήγαγε ελάχιστα ή τίποτα ως προς ένα στρατηγικό όραμα για το πώς οι δύο εταίροι σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν από κοινού προβλήματα όπως η μετανάστευση και η υπανάπτυξη της Αφρικής. Γι' αυτό πιθανώς δεν έλαβε μεγάλη κάλυψη από τον Τύπο.
Η έλλειψη προσοχής των μέσων ενημέρωσης δεν μειώνει τη σημασία του σχεδιασμού για την αντιμετώπιση της πληθυσμιακής έκρηξης που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Αφρική. Μέσα στα επόμενα 25 χρόνια, ο αριθμός των Αφρικανών θα διπλασιαστεί σε περίπου δυόμισι δισεκατομμύρια ανθρώπους, πολύ περισσότερους από ό,τι μπορούν να θρέψουν οι καθυστερημένες φάρμες της Αφρικής ή να απασχολήσουν οι ταλαιπωρημένες επιχειρήσεις της.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις φαίνεται να έχουν νανουριστεί σε ένα αίσθημα ασφάλειας από την πτώση των μεταναστών. Το Ινστιτούτο Μετανάστευσης (IOM) του ΟΗΕ στη Γενεύη ανέφερε πρόσφατα ότι ο αριθμός των ανθρώπων που διέσχισαν τη Μεσόγειο προς την Ευρώπη με βάρκα το 2017 ήταν, περίπου 170,000, ο μισός από τον προηγούμενο χρόνο. Και τα δύο ήταν πολύ λίγα σε σύγκριση με το 2015, όταν πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες έφυγαν από τη Συρία και άλλες ζώνες συγκρούσεων.
Το θέμα της μετανάστευσης συζητήθηκε στο Αμπιτζάν, αν και δεν είναι ξεκάθαρο αν συμφωνήθηκε κάτι. Ο πρόεδρος της ΑΕ των 54 εθνών, ηγέτης της Γουινέας Alpha Condé, μίλησε για «σημεία απόκλισης» στη μετανάστευση, προσθέτοντας: «Είναι προφανές ότι εμείς οι Αφρικανοί δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να μας λένε να πάρουμε πίσω τα παιδιά μας».
Κανείς δεν μπορεί να πει πόσοι Αφρικανοί θα προσπαθήσουν να κάνουν το επικίνδυνο ταξίδι στην Ευρώπη τα επόμενα χρόνια. Τα δημογραφικά στοιχεία δείχνουν ότι θα είναι στα εκατομμύρια τους, και ίσως στα δεκάδες εκατομμύρια. Μια έκθεση προς το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, διοργανωτές της ετήσιας εκδήλωσης του Νταβός, προειδοποίησε ότι έως το 2050 θα υπάρχουν 800 εκατομμύρια νέοι άνθρωποι σε ηλικία εργασίας στην υποσαχάρια Αφρική.
Αυτήν τη στιγμή, μόνο ένας νεαρός Αφρικανός στους έξι είναι σε μια κανονική, αμειβόμενη δουλειά. Αν και γίνεται πολύς λόγος για την «Αφρική άνοδο» χάρη στους ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ ορισμένων χωρών 8%, αυτό δεν θα είναι αρκετό. Τα κοινά μειονεκτήματα σε μεγάλο μέρος της Αφρικής είναι τόσο μεγάλα που για τους περισσότερους απαιτείται ετήσια ανάπτυξη τουλάχιστον 7% για να μείνει ακίνητη.
Για την ΕΕ, το επίκεντρο της συνόδου κορυφής του Αμπιτζάν ήταν το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να διοχετεύσει 44 δισεκατομμύρια ευρώ σε νέες επενδύσεις σε αφρικανικές επιχειρήσεις. Χαρακτηρισμένο από ορισμένους ως «Σχέδιο Μάρσαλ για την Αφρική», η ιδέα είναι να αξιοποιηθούν 3.3 δισεκατομμύρια ευρώ από τα αρχικά χρήματα της ΕΕ σε δεκαπέντε φορές περισσότερη χρηματοδότηση από τον ιδιωτικό τομέα. Είναι μια αξιοθαύμαστη ιδέα, αλλά είναι εντελώς ανεπαρκής όσον αφορά τα προβλήματα της Αφρικής. Το «χάσμα χρηματοδότησης» μεταξύ των αναγκών της Αφρικής και αυτών που λαμβάνει εκτιμάται σε 2.3 τρισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Οι κοινοτοπίες που ακούγονται και στις δύο πλευρές στο Αμπιτζάν έρχονται σε αντίθεση με τη ζοφερή πραγματικότητα. Οι μισοί Αφρικανοί της Υποσαχάριας Αφρικής - 600 εκατομμύρια άνθρωποι - είτε δεν έχουν αξιόπιστο ηλεκτρικό ρεύμα, αν το έχουν καθόλου. Το ένα τρίτο των παιδιών της περιοχής δεν θα πάει ποτέ σχολείο. Η κλιματική αλλαγή και η ξηρασία επηρεάζουν όλο και περισσότερο το 90% των αφρικανών αγροτών που, χωρίς άρδευση, πρέπει να βασίζονται στη βροχή.
Ο πρόεδρος της ΑΕ Condé μίλησε για «αντικατάσταση της Κίνας ως το εργοστάσιο του κόσμου», αλλά, στην πραγματικότητα, η μεταποίηση στην Αφρική έχει συρρικνωθεί από το υψηλότερο σημείο της το 2007. Απαιτείται τεράστια προσπάθεια για να σταθεροποιηθεί και ίσως να αντιστραφεί η υποχώρηση της οικονομικής και κοινωνικής της Αφρικής περιουσίες.
Ταυτόχρονα, το σταθερά γηράσκον εργατικό δυναμικό της Ευρώπης θα απαιτήσει περισσότερο αφρικανικό εργατικό δυναμικό για να καλύψει το κόστος των συνταξιοδοτικών χιονόμπαλων. Τα στοιχεία είναι παρόντα για μια αμοιβαία επωφελή Μεγάλη Στρατηγική, οπότε πού είναι η ευφάνταστη ηγεσία της ΕΕ με το πολιτικό θάρρος να πει στους Ευρωπαίους και τους Αφρικανούς ότι δεν μπορούν ο ένας χωρίς τον άλλον; Οι φιλόδοξες και διορατικές πρωτοβουλίες που κόβουν την ανάσα είναι, σε τελική ανάλυση, το θέμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.