Συνδεθείτε μαζί μας

Αρχική

Το ακανθώδες ζήτημα της πολιτικής ουδετερότητας της #Interpol

ΜΕΡΙΔΙΟ:

Δημοσιευμένα

on

Χρησιμοποιούμε την εγγραφή σας για να παρέχουμε περιεχόμενο με τους τρόπους στους οποίους συναινέσατε και να βελτιώσουμε την κατανόησή μας για εσάς. Μπορείτε να διαγραφείτε οποιαδήποτε στιγμή.

Τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, τα οκτώ άτομα που απαρτίζουν την Επιτροπή για τον Έλεγχο των Αρχείων της Ιντερπόλ (CCF) σκέφτηκαν ένα οικείο πρόβλημα. Ήταν μια νέα χρονιά, αλλά το καθήκον που τέθηκε ενώπιον του CCF ήταν κάτι που γνώριζαν πολύ καλά. Τους ζητήθηκε να εξετάσουν ένα αίτημα διάχυσης από το Εθνικό Κεντρικό Γραφείο της Ρωσικής Ομοσπονδίας (NCB) — το έβδομο αίτημα σχετικά με τον Bill Browder, τον γεννημένο στην Αμερική χρηματιστή που έγινε ακτιβιστής που έκανε τα εκατομμύρια του στις ταραγμένες αγορές της Ρωσίας της δεκαετίας του 1990 .

Το αίτημα -το οποίο, όπως ήταν αναμενόμενο, αρνήθηκε η Ιντερπόλ- είναι απλώς το τελευταίο βολέ στη μακροχρόνια μάχη μεταξύ του γεννημένου στην Αμερική Browder και του ρωσικού κράτους. Η Μόσχα, εξοργισμένη από τον ρόλο του Μπράουντερ στο να λάμψει το διεθνές προσκήνιο στη φιλοσοφία της ρωσικής ελίτ, έχει κατηγορήσει τον Μπράουντερ για υπεξαίρεση καθώς ασκεί πιέσεις στις διεθνείς κυβερνήσεις για βελτιωμένη νομοθεσία κατά των διεφθαρμένων και αυταρχικών καθεστώτων. Ο Μπράουντερ, καθοριστικός παράγοντας για την ψήφιση της νομοθεσίας Magnitsky σε όλο τον κόσμο, έχει από την πλευρά του αποδοκιμάσει τη χρήση της Ιντερπόλ ως φερόμενου εργαλείου πολιτικής εκδίκησης από το ρωσικό κράτος.

Η υπόθεση Browder, ωστόσο, είναι μόνο μία από τις πολλές πολιτικές διαμάχες που έχει εμπλακεί η Ιντερπόλ τα τελευταία χρόνια. Περιπτώσεις υψηλού προφίλ πολιτικοποιημένης κατάχρησης των Κόκκινων Ανακοινώσεων και Αιτημάτων Διάδοσης της υπηρεσίας έχουν θέσει υπό αμφισβήτηση την ακεραιότητα του οργανισμού και πλήγωσαν τη διεθνή του φήμη.

Πώς, όμως, η Interpol, στην προσπάθειά της να προστατεύσει το σύστημα ειδοποιήσεών της από κατάχρηση, διασφαλίζει ότι η ίδια η CCF είναι κατάλληλα αμερόληπτη;

Οι προσπάθειες της Ιντερπόλ να διατηρήσει την πολιτική ουδετερότητα επικεντρώθηκαν παραδοσιακά γύρω από το άρθρο 3 του καταστατικού της. Το άρθρο αναφέρει ότι «απαγορεύεται αυστηρά για την οργάνωση να αναλαμβάνει οποιαδήποτε επέμβαση ή δραστηριότητα πολιτικού, στρατιωτικού, θρησκευτικού ή φυλετικού χαρακτήρα». Το 2013, η Ιντερπόλ έκανε περαιτέρω διάκριση μεταξύ των υποθέσεων ατόμων που καταδιώκονται από τις εγχώριες υπηρεσίες ασφαλείας για αμιγώς πολιτικά αδικήματα και εκείνων που καταζητούνται σε υποθέσεις που έχουν πολιτική διάσταση, αλλά για τις οποίες υπάρχει ωστόσο γνήσιο ποινικό αδίκημα.

Η Ιντερπόλ εργάζεται σκληρά για να ενισχύσει την επιβολή του Άρθρου 3. Το 2017, αναφέρθηκε ότι η οργάνωση εξέταζε πάνω από 40,000 ειδοποιήσεις για να ελέγξει για πολιτική κατάχρηση. Πράγματι, το CCF έχει απορρίψει ορισμένα αιτήματα με πολιτικά κίνητρα τα τελευταία χρόνια. Μόλις τον περασμένο μήνα, για παράδειγμα, η Ιντερπόλ απέρριψε ένα πολιτικά υποκινούμενο αίτημα της πακιστανικής κυβέρνησης να εκδώσει Κόκκινη Ανακοίνωση κατά του πρώην υπουργού Οικονομικών Ishaq Dar. Τον Ιούλιο, η Φινλανδική Ιντερπόλ αρνήθηκε να απελάσει έναν Τούρκο αιτούντα άσυλο στην πατρίδα του, ισχυριζόμενη ότι θα δεχόταν κακομεταχείριση κατά την επιστροφή του.

Διαφήμιση

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η Ιντερπόλ έχει προχωρήσει πολύ μακριά και ότι οι εγγενείς μεροληψίες κατά της αμεροληψίας των δικαστικών συστημάτων σε ορισμένες χώρες ενδέχεται να επιτρέψουν στους διεθνείς εγκληματίες να γλιστρήσουν από τα δάχτυλα της Ιντερπόλ. Ένα γενικό κλίμα καχυποψίας εναντίον αξιωματούχων στη Ρωσία και την ΚΑΚ βοηθά να καταδειχθεί αυτή η τάση.

Ο Ουκρανός πολιτικός Oleksandr Onyshchenko, για παράδειγμα, διέφυγε από την Ουκρανία το 2016 αφού κατηγορήθηκε ότι υπεξαίρεσε πάνω από 64 εκατομμύρια δολάρια από κρατικές εταιρείες. Ενώ ένας αυξανόμενος όγκος αποδεικτικών στοιχείων έχει ενοχοποιήσει τον Onyshchenko—Ουκρανοί ερευνητές βρήκαν ότι ο πρώην βουλευτής είχε εγκαταστήσει ένα σχέδιο που κόστισε στην κυβέρνηση περίπου 125 εκατομμύρια δολάρια και το Verkhovna Rada αφαίρεσε τον Onyshchenko από τη βουλευτική του ασυλία και ζήτησε τη σύλληψή του—οι δυτικοί αξιωματούχοι δίστασαν να αναλάβει δράση. Σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις, τα ισπανικά και γερμανικά δικαστήρια απέρριψαν τα αιτήματα διάδοσης του Κιέβου, ενώ η Ιντερπόλ απέρριψε τα αιτήματα της Ουκρανίας να δημοσιεύσει μια Κόκκινη Ανακοίνωση για την κράτηση του Onyshchenko. Ο πρώην Ουκρανός βουλευτής συνελήφθη τελικά στις αρχές του μήνα στη Γερμανία, χάρη σε ξεχωριστό αίτημα του Εθνικού Γραφείου Καταπολέμησης της Διαφθοράς της Ουκρανίας.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι η περίπτωση του Vladimir και του Sergei Makhlai, του ντουέτου πατέρα και γιου στο επίκεντρο μιας υπόθεσης απάτης υψηλού προφίλ που αφορούσε ένα ρωσικό εργοστάσιο αμμωνίας που ονομάζεται TogliattiAzot. Το ζευγάρι, μαζί με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο του εργοστασίου, Yevgeny Korolyov, εγκατέλειψαν τη χώρα το 2005. Ο Βλαντιμίρ ξόδεψε σχεδόν μισό εκατομμύριο δολάρια στην εταιρεία δημοσίων σχέσεων New Century Media για να τον βοηθήσει να αποκτήσει υπηκοότητα στο Ηνωμένο Βασίλειο – μια συνεργασία που τελικά κατέληξε σε δικαστική αδικία, με Ο Βλαντιμίρ δεν πληρώνει τους λογαριασμούς του στη New Century. Ωστόσο, το 2009, ένα δικαστήριο του Γουέστμινστερ απέρριψε το αίτημα διάδοσης για τον Κορολιόφ και τους Μαχλάι, ισχυριζόμενος πολιτικά κίνητρα. Όπως και στην υπόθεση Oleksander Onyshchenko, η Ιντερπόλ και τα εθνικά δικαστήρια φάνηκαν –ίσως επηρεάζονται από τις δικές τους προκαταλήψεις που σχετίζονται με τη χρήση της Ιντερπόλ από το ρωσικό κράτος– να αγνοούν το βάρος των αποδεικτικών στοιχείων που δικαιολογούν το αίτημα.

Αλλά πού οδηγεί αυτό στην Ιντερπόλ; Η αποστολή του οργανισμού είναι να ενεργεί ως ουδέτερος φορέας που βοηθά τις χώρες να συνεργαστούν για τη σύλληψη των πιο παραγωγικών εγκληματιών στον κόσμο. Ευνοώντας μια χώρα ή νομικό σύστημα έναντι μιας άλλης ή καθιστώντας άκυρα αιτήματα από ορισμένες χώρες, μπορεί να εκπληρώσει αυτό το καθήκον;

Σε τελική ανάλυση, το προνόμιο του CCF πρέπει να είναι να εμποδίζει τις αδίστακτες δυνάμεις να εκμεταλλεύονται την πολιτική ουδετερότητα της Interpol, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι τα μέτρα της Interpol για τον έλεγχο της κατάχρησης των κόκκινων ειδοποιήσεων και των αιτημάτων διάδοσης δεν θέτουν σε κίνδυνο τις πραγματικές ανάγκες της διεθνούς κοινότητας επιβολής του νόμου. Εάν τα πολιτικά επιχειρήματα επιτραπούν να επηρεάσουν αδικαιολόγητα τις αποφάσεις της Ιντερπόλ ώστε να βοηθηθούν οι εγκληματίες να ξεφύγουν από τη δικαιοσύνη, η Ιντερπόλ θα καταστεί τελικά μάταιη.

 

 

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο:

Το EU Reporter δημοσιεύει άρθρα από διάφορες εξωτερικές πηγές που εκφράζουν ένα ευρύ φάσμα απόψεων. Οι θέσεις που λαμβάνονται σε αυτά τα άρθρα δεν είναι απαραίτητα αυτές του EU Reporter.

Τάσεις