Συνδεθείτε μαζί μας

Αφγανιστάν

Αποκατάσταση της ειρήνης στο Αφγανιστάν - Είναι ο φεντεραλισμός η απάντηση;

ΜΕΡΙΔΙΟ:

Δημοσιευμένα

on

Χρησιμοποιούμε την εγγραφή σας για να παρέχουμε περιεχόμενο με τους τρόπους στους οποίους συναινέσατε και να βελτιώσουμε την κατανόησή μας για εσάς. Μπορείτε να διαγραφείτε οποιαδήποτε στιγμή.

Η χειμερινή περίοδος είναι πιθανό να επιδεινώσει τις πιέσεις των κατοίκων του Αφγανιστάν περισσότερο από ποτέ. Η έλλειψη φαρμάκων, τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης είναι πιθανό να προκαλέσει τον όλεθρο. Ενώ το πρόγραμμα Αφγανικής Τοποθέτησης και Βοήθειας της αμερικανικής κυβέρνησης των ΗΠΑ («APA») προσπάθησε να εκκενώσει έναν περιορισμένο αριθμό Αφγανών, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες Αφγανοί που θέλουν να φύγουν από το Αφγανιστάν. Το APA είναι ένα πακέτο κρίσης που δημιουργήθηκε για να υποστηρίξει περιορισμένο αριθμό Αφγανών προσφύγων. Πολλές χώρες έχουν ξεκινήσει παρόμοια προγράμματα για μικρό αριθμό εκτοπισμένων, καθώς οι υπηρεσίες διαβατηρίων/ταξιδιωτικών εγγράφων στο Αφγανιστάν είχαν ανασταλεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν είναι δυνατή η χρήση αυτών των προγραμμάτων ελλείψει διαβατηρίου/ταξιδιωτικών εγγράφων. Επιπλέον, φαίνεται να υπάρχουν εξαιρετικά λίγες πτήσεις που πηγαίνουν μέσα και έξω από το Αφγανιστάν, γράφουν ο καθηγητής Dheeraj Sharma, διευθυντής, IIM Rohtak και ο Nargis Nehan, πρώην υπουργός στην κυβέρνηση του Aghanistan.

Επίσης, λόγω της πολυπλοκότητας που συνδέονται με αυτά τα προγράμματα, ο αριθμός των προσφύγων που γίνονται δεκτοί σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής είναι ελάχιστος τους τελευταίους μήνες. Επομένως, η πραγματική κρίση αφορά τους ανθρώπους που ζουν και θα συνεχίσουν να ζουν στο Αφγανιστάν. Λαμβάνοντας υπόψη την ανθρωπιστική κρίση, η Ινδία έστειλε πρόσφατα κάποια φάρμακα που σώζουν ναυαγοσωστικά στο Αφγανιστάν. Ωστόσο, οι περισσότερες χώρες βρίσκονται σε δίλημμα για το εάν η βοήθεια θα φτάσει στους άπορους και τους ταλαιπωρημένους κατοίκους ή απλώς θα υποστηρίξει το τυραννικό καθεστώς. Δεδομένης της ολοένα αυξανόμενης πολυπλοκότητας και των διαιωνιζόμενων καθυστερήσεων, ποιος είναι ο δρόμος για τη διακυβέρνηση του Αφγανιστάν ακόμη και να δεχθεί και να παράσχει ξένη βοήθεια;

Την περασμένη εβδομάδα, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, με επικεφαλής την Ινδία, αποφάσισε να εξαιρέσει τις δραστηριότητες ανθρωπιστικής βοήθειας και αρωγής που είναι απαραίτητες για τη διατήρηση των βασικών ανθρώπινων αναγκών από τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν με τα ψηφίσματα 2255 (2015) και 1988 (2011). στους Ταλιμπάν. Ωστόσο, οι οικιακές διαμάχες μπορεί να συνεχίσουν να εμποδίζουν πολλούς άπορους να επωφεληθούν από την προσπάθεια ανακούφισης. Κατά συνέπεια, μια περιεκτική κυβερνητική δομή με την κατάλληλη εκπροσώπηση από όλα τα τμήματα της αφγανικής κοινωνίας μπορεί να χρειαστεί της ώρας για τα Ηνωμένα Έθνη και τους φορείς εξουσιοδοτημένους από τα Ηνωμένα Έθνη να διανέμουν το βοηθητικό υλικό. Επίσης, μια τέτοια περιεκτική κυβερνητική δομή απαιτείται για κάθε είδους ειρήνη και σταθερότητα στο Αφγανιστάν.

Πρόσφατα, υπήρξαν προτάσεις για επίκληση της Loya Jirga. Η Loya Jiga (μεγάλο συμβούλιο) είναι ένα σώμα που τυπικά αποτελείται από 3,000 έως 5,000 φύλακες και πολιτικούς ηγέτες. Στο παρελθόν, όλα τα Τζίργκα της φυλής καλούνταν για ένα μεγαλύτερο εθνικό θέμα. Στην ιστορία του Αφγανιστάν, το πρώτο Loya Jirga (μεγάλα συμβούλια διαφόρων Jirga) διεξήχθη υπό τη διαχείριση του Mirwais Khan Hotaki για έναν ενιαίο αγώνα ενάντια στην κυριαρχία των Σαφαβιδών για την προστασία των δικαιωμάτων των φυλών. Ωστόσο, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, το εθνικό Jirga έγινε κάπως πιο περιεκτικό έχοντας στην αντιπροσωπεία ορισμένους πολίτες, μέσα ενημέρωσης, κυβερνητικούς αξιωματούχους, κοινοβούλιο, επαρχιακά συμβούλια, νεολαία, ακαδημαϊκό κόσμο, ιδιωτικό τομέα και γυναίκες εκπροσώπους για να εξασφαλίσουν την υποστήριξη όλων των τμημάτων της κοινωνία για εθνικά θέματα. Ωστόσο, οι άνθρωποι άρχισαν να γίνονται μάρτυρες ότι η κεντρική κυβέρνηση χρησιμοποιούσε τη Λόγια Τζίργκα για να εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη και τη νομιμότητα για τις δικές της πολιτικές ατζέντες. Οι Πρόεδροι διόριζαν μια οργανωτική επιτροπή από έμπιστα και πιστά μέλη για τη φιλοξενία και τη διεξαγωγή των Loya Jirga. Ως εκ τούτου, ενώ πολλοί άνθρωποι στις αγροτικές περιοχές εξακολουθούν να δέχονται τα Jirgas ως μέσο άτυπου μηχανισμού δικαιοσύνης λόγω της εύκολης πρόσβασης και της άμεσης λήψης αποφάσεων, αλλά η χρησιμοποίησή τους για το σκοπό μιας εθνικής απόφασης αυτή την κρίσιμη στιγμή είναι πρόκληση. Πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι τα τελευταία 20 χρόνια επειδή ο οργανωτικός οργανισμός θα προσκαλούσε μόνο σε μεγάλο βαθμό κυβερνητικούς αξιωματούχους και φιλοκυβερνητικούς εκπροσώπους στη Λόγια Τζίργκα για να εγκρίνουν την κυβερνητική ατζέντα.

Ενώ οι υποστηρικτές της Loya Jirga ισχυρίζονται ότι μπορεί να νομιμοποιήσει τους Ταλιμπάν να σχηματίσουν μια κεντρική κυβέρνηση που θα αναγνωριστεί από τη διεθνή κοινότητα για τη λήψη οικονομικής βοήθειας και την ανταπόκριση στις τρέχουσες κρίσεις. Οι πολέμιοι της Λόγια Τζίργκα αντιτίθενται ότι μια τέτοια Λόγια Τζίργκα θα σημάδευε τις αποφάσεις των Ταλιμπάν, καθώς έχει πολύ περιορισμένη αποδοχή σε ορισμένα τμήματα της αφγανικής κοινωνίας. Επιπλέον, ισχυρίζονται ότι η κεντρική διακυβέρνηση ήταν η ρίζα των προβλημάτων στο Αφγανιστάν. Ο προαναφερθείς ισχυρισμός υποστηρίζεται από το γεγονός ότι οι αφγανικές κυβερνήσεις λειτουργούσαν με την υποστήριξη της Loya Jirga τα τελευταία είκοσι χρόνια, αλλά οι φτωχές και περιθωριοποιημένες ομάδες όλων των εθνοτήτων δεν μπορούσαν να επωφεληθούν από τα δισεκατομμύρια δολάρια που εισρέουν στο Αφγανιστάν. Ενώ η κεντρική κυβέρνηση λάμβανε όλα τα χρήματα βοήθειας και ξόδευε το μεγαλύτερο μέρος της στην Καμπούλ και σε άλλα κέντρα των πόλεων, οι φτωχές επαρχίες αφέθηκαν να καλλιεργούν παπαρούνα και να ενωθούν με τους Ταλιμπάν και το ISIS για την επιβίωσή τους.

Οι τέσσερις δεκαετίες σύγκρουσης έχουν δημιουργήσει στρώματα διαχωρισμών μεταξύ των Αφγανών, καθιστώντας όλες τις εθνότητες, ιδιαίτερα τις φτωχές και τις αγροτικές, θύματα της αδικίας και της ατιμωρησίας. Το Αφγανιστάν χρειάζεται μια δομή διακυβέρνησης που μπορεί να δημιουργήσει ένα ευνοϊκό περιβάλλον για τη συνύπαρξη των Αφγανών. Η δομή διακυβέρνησης θα πρέπει να οικοδομηθεί για να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των ανθρώπων που θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν όλους τους Αφγανούς, ειδικά σε αγροτικές περιοχές και χωριά όπου ζει το 70% του πληθυσμού. Η πολιτική τάξη πρέπει να διασφαλίζει την εκπροσώπηση όχι μόνο των ελίτ της Καμπούλ όλων των εθνοτήτων, αλλά και τη συμμετοχή των επαρχιών, των περιφερειών και των χωριών.

Κατά συνέπεια, ο μόνος δυνατός τρόπος για να διασφαλιστεί ότι η αρωγή κατανέμεται δίκαια και δίκαια είναι να θεσμοθετηθεί η εφαρμογή χαλαρού φεντεραλισμού στο Αφγανιστάν. Με άλλα λόγια, η διεθνής κοινότητα μπορεί να προσφέρει βοήθεια και προσπάθειες αρωγής λαμβάνοντας υπόψη αυτή την ομοσπονδιακή δομή του Αφγανιστάν. Σε μια τέτοια ομοσπονδιακή δομή θα πρέπει να επιτρέπεται στις περιφέρειες/επαρχίες να αυτοκυβερνούνται, ενώ θα πρέπει επίσης να υπάρχουν μηχανισμοί για τη λογοδοσία των επαρχιών στις κοινότητές τους και στην κεντρική κυβέρνηση.

Διαφήμιση

Η ομοσπονδιακή δομή για το Αφγανιστάν θα έχει πολλά πλεονεκτήματα. Θα αποτρέψει την αδικία και θα έχει ως αποτέλεσμα τη διασπορά της εξουσίας. Επίσης, μια τέτοια δομή θα αυξήσει τη συμμετοχή των πολιτών και θα αυξήσει την ποικιλομορφία. Επιπλέον, ένα τέτοιο σύστημα θα αυξήσει επίσης τη διοικητική αποτελεσματικότητα και θα παράσχει στη χώρα μια ισορροπία. Επιπλέον, οι συνιστώσες επαρχίες της χώρας μπορεί να είναι σε θέση να μπλοκάρουν ορισμένες εθνικές πολιτικές και μπορεί να ασκήσουν πιέσεις για μεγαλύτερο μερίδιο σε άλλες. Μια τέτοια δομή πιθανώς θα προωθήσει μεγαλύτερη προσαρμογή της εθνικής, πολιτιστικής και φυλετικής ποικιλομορφίας.

Το Αφγανιστάν είναι μια κοινωνία μειονοτήτων με πολλές εθνότητες με αρκετά διαφορετική κουλτούρα και κοινότητες. Κάθε εθνότητα είναι πρόθυμη να διατηρήσει και να αγκαλιάσει τον πολιτισμό, τη γλώσσα και την ηγεσία της. Ωστόσο, όταν η κεντρική κυβέρνηση άρχισε να επιβάλλεται στις πολιτιστικές υποθέσεις και στην πρωτοποριακή ηγεσία των επαρχιών, η αντίσταση στην κεντρική κυβέρνηση και τις πολιτικές της κέρδισε δυναμική. Για παράδειγμα, το Faryab είναι μια επαρχία όπου το μεγαλύτερο μέρος της κατοικίας είναι Ουζμπεκιστάν. Πάντα είχαν Ουζμπέκους να διευθύνουν τις υποθέσεις της επαρχίας και οι ντόπιοι να επικοινωνούν στα ουζμπεκικά. Η κεντρική κυβέρνηση διόρισε ξαφνικά τον Daud Laghmani έναν Παστούν ως κυβερνήτη του Faryab. Ο κόσμος διαμαρτυρήθηκε για εβδομάδες έως ότου η κεντρική κυβέρνηση άλλαξε την απόφασή της.

Τα τελευταία 20 χρόνια, το Αφγανιστάν γνώρισε μια άκρως συγκεντρωτική πολιτική τάξη που έγινε ο κύριος πρωταγωνιστής για την κατάρρευση του κράτους. Αντί να συζητάμε, είναι καλύτερο το Αφγανιστάν να εφαρμόσει πιλοτικά την αποκέντρωση σε τέσσερις επαρχίες ως πολιτική και να αντλήσει τα διδάγματά του από αυτήν.

*Όλες οι απόψεις που εκφράζονται είναι σελπροσωπικά και δεν αντιπροσωπεύουν τις απόψεις του ΕΕ Reporter.

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο:

Το EU Reporter δημοσιεύει άρθρα από διάφορες εξωτερικές πηγές που εκφράζουν ένα ευρύ φάσμα απόψεων. Οι θέσεις που λαμβάνονται σε αυτά τα άρθρα δεν είναι απαραίτητα αυτές του EU Reporter.

Τάσεις