Συνδεθείτε μαζί μας

Αζερμπαϊτζάν

Η νίκη του Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ δημιουργεί χώρο για συνεχή επιρροή της ΕΕ στην περιοχή

ΜΕΡΙΔΙΟ:

Δημοσιευμένα

on

Χρησιμοποιούμε την εγγραφή σας για να παρέχουμε περιεχόμενο με τους τρόπους στους οποίους συναινέσατε και να βελτιώσουμε την κατανόησή μας για εσάς. Μπορείτε να διαγραφείτε οποιαδήποτε στιγμή.

Στις 8 Νοεμβρίου 2020, καθώς τα στρατεύματα του Αζερμπαϊτζάν εισήλθαν στη στρατηγικής σημασίας πόλη Σούσα, μετά από μια σκληρή τριήμερη μάχη, ο Νικόλ Βοβάι Πασινιάν, πρωθυπουργός της Αρμενίας και υποκινητής της επίθεσης στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, θα είχε συνειδητοποιήσει ότι είχε συναντήσει Βατερλώ. Το ζήτημα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, της επικράτειας του Αζερμπαϊτζάν που κατοικείται και διοικείται κυρίως από εθνοτικούς Αρμένιους, ήταν πιθανώς το μόνο ζήτημα που ένωσε την παγκόσμια αρμενική διασπορά. Αντί να παραδώσει στο λαό του μια περιοχή, ο Πασινιάν τους παρέδωσε μια ακρωτηριαστική στρατιωτική ήττα. - γράφει ο Phillipe Jeune.

Το αν αυτός, ή ο άνθρωπος που ευρέως θεωρείται ότι είναι κάτι περισσότερο από την μαριονέτα του Πασινιάν, ο Πρόεδρος Αρμέν Σαρκισιάν, μπορεί να επιβιώσει πολιτικά, δεν έχει φανεί ακόμη, αν και ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναμένεται να κάνει ό,τι μπορεί για να προσκολληθεί στην εξουσία. Ωστόσο, χάρη στην πολεμική του δράση και την ασύμμετρη σχέση που έχει η χώρα του με τη Ρωσία, μπορεί να μην είναι πλέον ο κύριος της μοίρας του.

Οι ενέργειες του Πασινιάν, άστοχες, απερίσκεπτες και δαπανηρές, έχουν οδηγήσει σε μια γεωπολιτική αλλαγή στην περιοχή.

Η άμεση άφιξη των ρωσικών στρατευμάτων υπό το πρόσχημα του «ειρηνευτές», μέσα σε λίγες ώρες από τη συνθηκολόγηση των Αρμενίων, θα αποτελέσει πρόκληση για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία, αν και δεν είναι υπαρξιακή αυτή καθεαυτή, σίγουρα βλέπει το μπλοκ να χάνει την επιρροή του στην περιοχή. Πιθανώς μια εμμονή με "ασχολείται με" Η Τουρκία, και μια εγγενής αδράνεια που την βλέπει να ξεπερνά και να ξεπερνά το Κρεμλίνο ξανά και ξανά, έχει οδηγήσει σε μια ορισμένη δυσλειτουργικότητα στην περιφερειακή πολιτική της ΕΕ σε αυτή την περίπτωση.

Ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ilham Aliyev, του οποίου ο χειρισμός της σύγκρουσης έχει δει το πολιτικό του κεφάλαιο να αυξάνεται σημαντικά στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, επέβλεψε τη συμφωνία σύμφωνα με την οποία η Τουρκία, ο ισχυρότερος σύμμαχος του Αζερμπαϊτζάν, θα αναπτύξει μια μικρή δύναμη στην επίμαχη περιοχή για να προσθέσει ισορροπία και να τον καθησυχάσει. δικούς τους ανθρώπους.

Αυτή η κίνηση δέχτηκε αμέσως επίθεση από τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, η χώρα του οποίου φιλοξενεί μια από τις μεγαλύτερες αρμενικές κοινότητες στην Ευρώπη - 600,000 Αρμένιοι πιστεύεται ότι ζουν στη Γαλλία - και δέχτηκε κριτική από αυτήν την κοινότητα ότι δεν το έκανε. κάντε αρκετά για να βοηθήσετε το Ερεβάν.

Η Γαλλία, μαζί με τη Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, προεδρεύουν από κοινού της Ομάδας Μινσκ του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), που δημιουργήθηκε για να μεσολαβήσει στη σύγκρουση, αλλά χωρίς απτά σημάδια επιτυχίας να έχουν επιτευχθεί τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.

Διαφήμιση

Οι εγχώριες πολιτικές ανησυχίες του Μακρόν δεν θα πρέπει να τυφλώνουν την ΕΕ για τη σημασία του ρόλου της στη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην ταραγμένη περιοχή και της κατά τα άλλα υγιούς σχέσης της με το Μπακού.

Αντί να κάνει τα στραβά μάτια στην επιρροή της Ρωσίας στην Αρμενία, η ΕΕ μπορεί να εξετάσει το ενδεχόμενο να αντιμετωπίσει την πολεμική επίθεση του καθεστώτος Πασινιάν, η οποία στην πραγματικότητα μπορεί να είναι αποτέλεσμα ρωσικής σύρραξης, επιβάλλοντας κυρώσεις όπως έκανε με τη Ρωσία, τη Συρία, τη Λευκορωσία. και ορισμένοι Ουκρανοί αξιωματούχοι και ολιγάρχες.

Η σύγκρουση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ είδε τις αρμενικές δυνάμεις να καίνε σπίτια και δάση, καθώς και σπίτια που έχτισαν οι Αζερμπαϊτζάν στο Kalbajar που εκδιώχθηκαν το 1993: άνθρωποι που έζησαν με την ελπίδα ότι μια μέρα θα επιστρέψουν σε αυτά τα σπίτια. Η ΕΕ, και ειδικότερα οι πολιτικές ομάδες δεν πρέπει να σιωπούν για αυτά τα εγκλήματα.

Στο Μπακού και αλλού εκφράζονται ανησυχίες ότι, έχοντας εξυπηρετήσει το σκοπό του, η αποχώρηση του Πασινιάν, που θα μπορούσε να γίνει ήδη από τον Δεκέμβριο, θα προαναγγέλλει την εγκατάσταση μιας κυβέρνησης-μαριονέτας υπέρ του Κρεμλίνου.

Η ΕΕ δεν πρέπει να έχει καμία αμφιβολία ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν χορογραφεί γεγονότα στα Βαλκάνια, όπως ακριβώς έκανε στη Συρία, στο Caucus, στην ανατολική Ουκρανία και, κατά τη γνώμη πολλών παρατηρητών, στη Λευκορωσία.

Το Αζερμπαϊτζάν έχει δείξει αποφασιστικότητα απέναντι στην επιθετικότητα και μεγαλοψυχία στη νίκη: η διασφάλιση της ασφάλειας και της ακεραιότητας της χώρας είναι επίσης η καλύτερη και πιθανώς η μόνη ευκαιρία που έχουν οι Βρυξέλλες να διατηρήσουν την επιρροή τους στην περιοχή.

Όλες οι απόψεις που εκφράζονται στο παραπάνω άρθρο είναι αυτές του συγγραφέα και μόνο και δεν αντικατοπτρίζουν καμία άποψη του EU Reporter.

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο:

Το EU Reporter δημοσιεύει άρθρα από διάφορες εξωτερικές πηγές που εκφράζουν ένα ευρύ φάσμα απόψεων. Οι θέσεις που λαμβάνονται σε αυτά τα άρθρα δεν είναι απαραίτητα αυτές του EU Reporter.

Τάσεις